İnanıyorum. Herşeyin her zaman olabileceğine; yaşadığım müddetçe. Kocaman bir çarkın küçük bir dişiyim ben, başka dişlerle kenetlenip o çarkın dönmesini sağlayan. Kocaman dünyada küçük siyah bir noktayım belki ama kendi küçük dünyama ben bile sığamıyorum.
Bir kaç ay önce böyle başlayıp tamamlayamamışım yazımı. Bir kaç ay önceki inancım da yok şuan zira o zamanda yoktu da bu yüzden mi tamamlayamamıştım acaba? Ama en çok ne zaman yazasım geliyor biliyor musunuz? Kendimden sevgimi, değerimi, zamanımı, tüm içtenliğimi veripte aynı doyumu sağlayacak karşılığı alamadığımda. Terazinin bir tarafı hep aşağıda kaldığında. Oysa beni tanıyanlar iyi biliyor ki benim için simetri önemli. Hatta bir derste, dersi anlatan hocamızın boynundaki şalın uçları aynı hizada asılı durmadığı için arkadaşımla tüm dikkatimizi bu şala verip gülmekten dersi dinleyemediğimizi biliyorum.
Bazen herşey çok anlamsız geliyor. Öyleki aklıma kötü şeyler geliyor, günahı sevabı katmadan. Ne olduğunu sormayın, vaktinden önce konuşmayı sevmiyorum. Elimde bir 'glock' olsaydı daha net olurdu. O zaman konuşmaya da gerek kalmazdı.
Her neyse 2017 yılının aniden gelen, kafam kadar olmasa da karışık bir yazısı bu. Ama 2018 yılını da yaşamam gerekiyor. Çin Astrolojisine göre (köpek yılı) benim yılım çünkü. Zaten umut değil midir bizi hayata bağlayan.. O zaman yazmak için güzel şeyler de yaşayacağım bu yıl.
İstemediğin Gibi Hoşçakalıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder